W Dzień Zaduszny temat taki pojawia się naturalnie. Śmierć - jedyna rzecz, która z pewnością jest pisana każdemu... Oto kondukt żałobny, ostatnie pożegnanie...lecz czyje? - nie wiemy, kiedy? - tego nie wiemy również. Na pewno jednak działo się to w Bychawie. Te niewyraźne, rozmyte zdjęcia podkreślają kruchość ludzkiego żywota. To właśnie pozostaje po człowieku: wyblakłe fotografie i wspomnienia...
Oto kontynuacja fotorelacji z życia księdza Maja (część pierwsza TUTAJ). Tym razem bardziej "na luzie" - zdjęcia z przeróżnych wycieczek.
Podobnie jak ostatnio - nie wiemy kto jest autorem lub właścicielem powyższych zdjęć (dostaliśmy je od anonimowego czytelnika blogu).
W przygotowaniu - trzecia część i kolejna porcja zdjęć. Już wkrótce!
Dostaliśmy takie oto ciekawe zdjęcie (i znowu podziękowania dla pana Leszka Grudnia - serdecznie pozdrawiamy!)
Zdjęcie jest opisane następująco: "Karczma pod 100-ka mieściła sie tam, gdzie teraz urząd gminy - ten ceglany". My nie jesteśmy pewni, gdzie to było dokładnie, dlatego nie zamieszczamy współczesnego zdjęcia porównawczego...Jakieś podpowiedzi?
Nie tylko zdjęcia dostajemy do publikacji od sympatyków naszego blogu. Tak oto Pan Leszek Grudzień udowadnia, ze sugestywnie przemawiać potrafią nie tylko obrazy, ale i poezja. Serdecznie dziękujemy Panu za przesłanie wiersza o naszym mieście; dziękujemy także za pozwolenie na jego publikację.
Tym razem bardzo dokładnie możemy określić zarówno datę, jak i miejsce, w którym zostało wykonane prezentowane zdjęcie. Nasz korespondent pisze, ze przedstawia ono uroczystości żałobne po śmierci Józefa Piłsudskiego. Wódz zmarł 12 maja 1935 roku, zdjęcie zapewne zrobiono zaraz po tej dacie. A miejsce? - Chyba nikt nie ma żadnych wątpliwości: to budynek dzisiejszego liceum imienia księdza Kwiatkowskiego.
Są chwile, kiedy szczególnie utwierdzamy się w słuszności naszych działań; momenty, które motywują nas do dalszych poszukiwań… Na pewno była taką chwila, kiedy w naszej skrzynce mailowej znaleźliśmy pewien list…
Napisał do nas pan Jacob Levinboim, którego rodzice: Menachem Mendel Levinboim i Rachel (Klerer) Levinboim urodzili się przed wojną w Bychawie. Następnie wyemigrowali do Izraela, gdzie założyli rodzinę. Pan Jacob pisze nam, że jego ojciec miał w Bychawie sklep i wypożyczalnię rowerów, którego ilustrację mamy już na naszym blogu (KLIKNIJ TUTAJ)
Ponadto człowiek ten przyczynił się do uruchomienia w latach trzydziestych pierwszego autobusu kursującego na trasie Lublin-Bychawa. Wspólnikami byli jego brat David oraz Jossl Rais, a właścicielem koncesji był Chrześcijanin, którego nazwiska nie znamy.
Oprócz cennych informacji dostaliśmy unikatowe zdjęcie tego pierwszego autobusu! Proszę się przyjrzeć – wyraźnie widać tabliczkę Bychawa-Lublin.
O jednym z najbardziej malowniczych w Bychawie miejsc, czyli ruinach pałacu, już pisaliśmy. Niestety - zabytek ten powoli rozpada się, kruszy, znika z powierzchni ziemi.. Dzisiaj zostało już niewiele. Dlatego prezentujemy stare zdjęcie (jak stare - nie wiemy), które ukazuje piękno tego miejsca przed laty.
Czas mija, drzewa rosną, nawet ustrój polityczny się zmienia...a pomnik ku czci bojowników walczących o Polskę Ludową niezmiennie trwa na swoim miejscu - czyli w tak zwanym "parku asfaltowym". Jak widać na zdjęciach, kilkadziesiąt lat temu w tym miejscu żadnego parku jeszcze nie było.
Tym razem bez komentarza, gdyż zbyt wiele nie wiemy...Jakaś uroczystość, podpis z tyłu zdjęcia (drugi obrazek) ze znakiem zapytania stwierdza, że to 1908 rok...a więc ponad sto lat temu...
Tym razem prezentujemy obrazki będące pamiątką mszy prymicyjnej księdza Dominika Maja. Było to podczas Wielkanocy ...1931 roku! A więc obrazki to prawdziwa przedwojenna perełka o olbrzymiej wartości archiwalnej!
Po kilkutygodniowej przerwie wracamy z nowymi materiałami i uzupełniamy naszego bloga!
Czy wiecie kim był ksiądz Dominik Maj? Ten ksiądz, żyjący w latach 1908-1976,zdobył szczególne miejsce w sercach Bychawian. Dlaczego? --> szczegółowe informacje znajdziecie w tym artykule (proszę kliknąć w link i przejść do strony nr 6 dokumentu tekstowego, który się wyświetli). My wiemy, że oprócz wielkiego serca, ksiądz miał również głowę nie od parady. Na dowód tego prezentujemy jego indeks ze świetnymi ocenami. Studenci - bierzcie przykład!
Idąc dalej z inicjatywą wspominania, a czasem nawet poznawania dawnej Bychawy warto było poszperać w starych rodzinnych pamiątkach. Udało się nam znaleźć zdjęcia, na których widzimy pierwszomajowe święto. Na jednym ze zdjęć widzimy ludzi, którzy najprawdopodobniej byli członkami Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Bychawie, natomiast drugie przedstawia grupę harcerek.
Wielu ludziom nie podobała się inicjatywa pochodów z okazji Święta Pracy, kojarzyła im się z przymusem, ale byli tacy, dla których uczestnictwo w pochodzie było przyjemnością. W całym mieście na słupach były głośniki, z których przemawiał Sekretarz Partii, a po pochodzie słychać było z nich muzykę. Wieczorem odbywała się zabawa przy kapelach ludowych, gdzie młodzież bawiła się i piła… A co piła? Między innymi wspominane w innym naszym wpisie- WINO BYCHAWSKIE!
Każde pokolenie będzie inaczej wspominać uroczystości związane ze Świętem Pracy, wiadomo zależy to od doświadczeń, jakie mieli z ówczesnym ustrojem. Na pewno też inne było podejście w latach 50-tych, a inne w latach 80-tych po przemianach jakie wywołał ruch Solidarności.
Obchody te były swego rodzaju integracją społeczności, której dziś brakuje. Jeśli dzieje się u nas coś ciekawego, to albo przychodzi mało osób, albo jest to impreza komercyjna, gdzie zjeżdżają się ludzie z dużej części Lubelszczyzny i wśród takiego tłumu ciężko o zespolenie mieszkańców miasta i gminy Bychawa.
Obecnie oprócz świąt państwowych i kilku uroczystości kościelnych nie ma przejścia społeczności bychawskiej przez miasto. Trochę szkoda, ponieważ nie każdy z nas pamięta te przemarsze, ale część z nas wspomina pochody w przebraniach ze szkoły pod Dom Kultury, gdzie były konkursy i zabawy z okazji Dnia Dziecka i Dni Bychawy. Może warto powrócić do niektórych inicjatyw? …
O niezapomnianej cegielni i jej upadku już kiedyś pisaliśmy... Otrzymaliśmy jednak wyjątkowe zdjęcia, więc to okazja by napisać raz jeszcze. Oto fotografia tego miejsca, jakim pamiętamy go my. Za tym właśnie tęsknimy. Niech was nie zwiedzie fakt, że cegielnia jest zrujnowana! Dla nas to właśnie WTEDY były czasy jej świetności. Niesamowity klimat...
A oto zupełnie unikalne zdjęcie! Ostatni widok, ostatnie pożegnanie. Piętnaście minut później nawet ten komin został obrócony w pył...Pamiętajcie: to już nie wróci. Nigdy.
Nie wiadomo kiedy dokładnie zostało wykonane poniższe zdjęcie. Na pewno były to lata trzydzieste lub wczesne czterdzieste... Przedstawia ono jedną z uliczek Bychawy.
Na sto procent pewności mieć nie możemy, ale najprawdopodobniej jest to uliczka, która wychodzi z parku za kościołem i biegnie w kierunku domu nauczyciela. Sami państwo oceńcie, czy nasze przypuszczenia są słuszne; oto widok dzisiejszy:
Proszę zwrócić uwagę - na starym zdjęciu widać cienie fotografa i jeszcze jakiejś osoby. Kim byli ci ludzie? Kto i po co robił zdjęcia mało ciekawej uliczki w czasach, gdy fotografowało się przeważnie ludzi i to przy istotnych okazjach? Tego nie dowiemy się nigdy.
Zdjęcie archiwalne pochodzi z publikacji "A memorial to the Jewish community of Bychawa, Lubelska"
Oto zdjęcie wykonane w Bychawie w 1930 roku przy okazji świecenia kamienia węgielnego pod budowę rzeźni miejskiej. Po kliknięciu w zdjęcie, obraz powiększy się na tyle, że podpis pod nim stanie się czytelny. Zachęcamy do tego, gdyż szczegółowo opisane są wszystkie znajdujące się tam osoby.
Nie mamy zamiaru tutaj pisać co działo się w tym miejscu od tamtej chwili przez kilkadziesiąt kolejnych lat. Zapewne nic przyjemnego - jak to w rzeźni. Chcemy zamiast tego przedstawić stan aktualny. Od jakiegoś czasu budynek jest kompletnie zdewastowany. Ale gdyby tylko to! Jest to chyba jedno z bardziej tajemniczych i złowrogich miejsc w Bychawie. Kto tam chodzi? Co tam robi? Tego nie wiemy, ale mamy kilka zdjęć - niech wystarczą za komentarz. Brawo dla fotografa za odwagę.
Zdjęcie archiwalne pochodzi ze strony www.bychawa.pl; zdjęcia współczesne fot. T. Hanaj.
